A cerca da cidade

   Os arquitectos Pablo Tomé e Idoia Camiruaga veñen de presentar unha aplicación web para que os amantes de Compostela podan visualizar unha fortificación que se fosilizou no trazado. 

                                                                      Convento de San Agustín (1915) 

   Só hai dous puntos conspicuos na cidade onde se pode palmar coas mans o histórico muro. Trátase do célebre arco de Mazarelos, que estivo a piques de ser derribado a fins do XIX,por onde se abastecía o viño. Tamén o tramo do catorce ó dezaseis de Entremuros.Hai  un século era palpable tamén na parte traseira do convento de San Agustín que olla á Virxe da Cerca.

   A nosa cerca tardomedieval non é moi semellante á romana de Lugo. Ademáis da función defensiva,non imporía moito unha barreira de mampostería ,actuaba como control tributario.Rodeada dun amplo foso tería unha altura interior de cinco metros e un grosor de dous e medio. As casas intramuros de Compostela, estreitas e mal iluminadas, estaban feitas de madeira ata que no XVII empeza a empregarse a pedra que hoxe coñecemos e veneramos.

 

                                                                           Porta Faxeira (hacia 1900)   

  Pola Porta Faxeira, que tiña unhas peculiares torres cilíndricas, penetraban os peregrinos que viñan do Camiño Portugués. Derrubada en 1830,un arco ornamental efímero recibiu a Isabel II.  O Postigo de San Fiz daba servizo ó Pazo de Altamira; cando se fixo alí o actual mercado se arrasa este treito da muralla. Pola Porta da Pena, que aparece citada no Códice Calixtino como unha das sete portas orixinais, entraban os peregrinos procedentes de Inglaterra e Flandes.

   O valo nace no século XI e mantense estable ata o tempo dos Católicos. Dende entón se construe e reconstrue continuamente, coma as costuras de Penélope mentres espera o regreso de Ulises; este feito doumentouno Antonio Rosende. En 1750 Compostela tentaba crecer é o cinto era un impedimento.No XIX o desmantelamento é total, tónica que é habitual noutras urbes.  

   Pero aínda hoxe a améndoa actúa coma unha membrana psicolóxica. Hai moitos fieis que pululan a cotío polos seus miolos pero outros santiagueses case non se deixan ver por alí. ¿Non sí? Un encerro semellante o que evoca luis Buñuel no seu Ángel Exterminador.