A biblioteca de Suso de Toro

*O escritor santiagués fala dos seus autores de cabeceira.

   “Clarice Lispector, a Biblia e Faulkner eran libros que tiña presente cando escribía nos 90”. As Sagradas Escrituras “as teño en inglés, galego e portugués”. “Fáiseme duro ler un libro enteiro de Lispector pero encántame como emprega a palabra para trascender á realidade”. “Adoro a Walter Benjamin”.No seu ensayo El Narrador conta algo que merece ser escoitado. “Cando tiña dezaoito anos fun epígono de Beckett”. Suso tamén emprega esa voz que fala e non actúa. El Quijote está cheo de dor,feridas e crueldade.É grotesco porque Cervantes pretende facer rir. 

   Honoré de Balzac reconstruiu sectores da sociedade de París do seu tempo. Imitouno Pérez Galdós. Fala dun mundo delirante na corte de Madrid a finais do XIX e principios do XX.

   John dos Passos, cercano ó Partido Comunista, describiu o ambiente épico do transbordador  Manhatan Transfer para retratar o ambiente de Nova York.“ John Steinbeck achegouse ás lendas do rei Arturo. Conservou a elegancia e así é máis facer de ler para os seus contemporáneos”.

   Fálase pouco de El cuarteto de Alejandría de Lawrence Durrell. É unha fantástica novela para analizar os puntos de vista e as relación amorosas entre personaxes con moita consistencia.

   Juan Benet creou un territorio, “Región”,que se asocia a León. “Era clasista, moito máis cunha pose dandy”.Javier Marías consideráse discípulo de Benet pola intención de escribir alta literatura. Nos seus últimos libros é deliberadamente proustiano. “É un niño pijo de Madrid, cidade bastante inculta donde hai algúns círculos ilustrados”. O que lle preocupa é o estilo. Un crítico alemán, Ranicki, dixo no seu programa televisivo que lle gustaba Corazón tan Blanco e os alemáns, que son ghiadiños, foron a compralo en masa”. Os artigos de Marías reflexan un mundo pequeno burgués. “É como un prato francés de carne con pouca chicha e decorado con moitas flores”. Reivindica a súa orixe ilustrada e despreza constantemente á xente común.

   “Patricia Highmist ten a humildade anglosaxona que todo escritor debía ter”. Foi unha magnífica escritora de xénero, o suspense. “Crea personaxes ben construidos, case sempre solitarios e atrapados, tramas eficaces e narra ben as historias”. La Celda de Cristal é unha obra maestra.

   Carlos Castaneda tivo moita sona nos sesenta e principio dos setenta. “Pero eu non sigo modas”.É un peruano que se creou un personaxe que estaba en contacto co pellote e as setas alucinóxenas en California. “É unha refencia new age”.Escribiu Viaje a Ixtlán, bo libro para ver como se construe un héroe. “Sempre ten que ter unha tarefa senón quedaría ó quente na casa”.

   É difícil introducir o máxico na realidade. “Macombo de García Márquez parécenos máis fantástico desde a nosa vida en Europa Occidental”.O mesmo nos ocorre coa imaxenería  xaponesa. “Cortázar, escritor moi parisino, é debedor do dadaísmo e utiliza xogos mecánicos que veñen dese mundo”. “Borges é un escritor frío salvo cando fala dos gauchos que son moi de navalla”.

   “Cela é unha figura detestable en moitos sentidos. A súa primeira obra ata Oficio de Tinieblas é magnífica.” Don Camilo dicía que novela é calquera cousa que ti chames novela.

   Hai fusión entre a obra e a persoa de Miguel Anxo Murado. É todo moi personal. Os seus libros son continuidade del. Tamén “ Thomas Mann soe ocultarse detrás dos seus libros”.

   “Ken Follet é unha empresa”. Seguro que ten un equipo que lle busca documentación que logo el interpreta. “É un proletario da narración; pero é moi evidente e non sorprende”.