Gracias ao percorrido organizado polo
Centro de Interpretación Ambiental de Compostela (30-1-2016)
As hortas de Belvís
son o exemplo dos novos usos do parque. O concello as arrenda ós veciños, con
prioridade para xubilados e xente dos arredores. Unha idea fantástica para crear
comunidade e para transmitir o saber do campo por vía oral. Deben cultivar en ecolóxico e sen pesticidas.
Faise compostaxe con fertilizantes orgánicos. Desde xeito se activa o consumo
local e ó aforrar en transporte diminuen as emisións de dióxido de carbono.
Contan con agua da billa clorada e cun caseto para gardar os apeiros que xa
sufriu algún acto de sabotaxe.
Ademais da praza de
abastos, había antano múltiples mercados. Casi un en cada porta como o de
Mazarelos. Os martes á tarde, máis cedo
en inverno, móntase o de Lusco e Fusco
que se sustenta na equidade para non ser unha economía feble. Tamén conta con
artesáns.
Centro de Interpretación Ambiental de Compostela (30-1-2016)
Fóra da zona vella
hai dous barrios que conservan a súa personalidade rústica de sempre, San Pedro
e Sar. Os que delimitan Belvís.O camiño que viña a carón dese río fora calzada
romana e estivo moitos séculos en voga porque por alí viña o aceite de Castela
e outras mercadurías.
Por detrás do CIAC
inda poden observarse os edificios da antiga curtidoría de San Nicolás;
montouna o salmantino Huidobro e logo a adquiriu Harguindey. Traían peles desde
a Praza do Matadoiro pero incluso tamén de Buenos Aires. Tamén precisaban
cortiza de carballo pois os seus pos conteñen taninos, que consiguen que as
peles gañen en cor e non se descompoñan. No XVIII, século no que Compostela non
estaba no seu esplendor,cobraron pulo estos negocios na cidade. Houbo ata trinta
distintas, a maioría en mans dos vascofranceses. Sempre cerca de cursos de
auga. A curtidoría da que falamos no XIX
convírtese en fábrica de gaseosas.
A finais do XIV
construiuse o convento dominico de Santa María de Belvís. No XVIII experimentou
unha remodelación a cargo de Casas y Novoa. Os monxes cederon terreos ós
veciños para que os traballasen. Na actualidade aínda funciona o torno para
vender pastas.
O Seminario Menor
da Asunción leva nese emplazamento desde os anos cincuenta, época do Cardenal
Quiroga Palacios. Primeiro estivo no edificio de San Clemente, actual Instituto
Rosalía de Castro, logo no mosteiro benedictino de San Martín Pinario e mesmo
en San Roque.
O labirinto é de
camelias, que florecen agora no inverno. Esta planta procede do Xapón e chegou
por Inglaterra e Portugal. As primeiras de Galicia quizáis son as de Castrelos.
Danse ben aquí porque prosperan en solos ácidos e con humus e con climas
ateigados de brumas e néboas. As louvaron Pondal, Cunqueiro e Rosalía. Por
baixo transcurre o regato do Cancelón
que viña canalizado polo val, un auténtico foxo no centro de Santiago.
As hortas de Belvís
son o exemplo dos novos usos do parque. O concello as arrenda ós veciños, con
prioridade para xubilados e xente dos arredores. Unha idea fantástica para crear
comunidade e para transmitir o saber do campo por vía oral. Deben cultivar en ecolóxico e sen pesticidas.
Faise compostaxe con fertilizantes orgánicos. Desde xeito se activa o consumo
local e ó aforrar en transporte diminuen as emisións de dióxido de carbono.
Contan con agua da billa clorada e cun caseto para gardar os apeiros que xa
sufriu algún acto de sabotaxe. 
Ademais da praza de
abastos, había antano múltiples mercados. Casi un en cada porta como o de
Mazarelos. Os martes á tarde, máis cedo
en inverno, móntase o de Lusco e Fusco
que se sustenta na equidade para non ser unha economía feble. Tamén conta con
artesáns.
No parque, cuia
superficie total acada os 74.000 metros cadrados, tamén hai espazo para as manifestacións artísticas.
Son obras seleccionadas dos alumnos do Mestre Mateo. A man que abraza, o home
que fuxe ou o que se esforza. No
portalón de madeira que delimita a parte este do parque hai glicinias en lugar
de vide. Unha toupa morta espera sepultura baixo terra.
No hay comentarios:
Publicar un comentario