As follas de Docampo

Relatorio de fomento da lectura
XIII Simposio O libro e a lectura
no Consello da Cultura Galega (15-12-2016)

   Xabier Docampo é un activista en prol da lingua galega. Un cinéfilo empedernido. A súa especialidade gastronómica é o peixe sapo con avelás aínda que “a última vez saliume fatal”. Catro décadas de docente.  “Hai que ir morrendo. Xa debo ter feito de todo”.  Fala sentado. Un privilexio da idade. Viste unha bufanda numérica moi xeitosa.Principia cuns versos de Pessoa.

 “Meu pai que era  analfabeto dicía que o colexio era para aprender a ler, escribir e a regra do tres.   Na miña escola, salvo a Enciclopedia, os libros estaban pechados nun armario con chave. A lectura leva a sentir a compañía dos outros, do escritor, dos personaxes e os demais lectores do mundo”. Ler non é un acto solitario.

   A literatura é o reino da dúbida fértil. “Adoro máis as dúbidas existenciais que as certezas”. Xa dixo Bukowski que o problema do mundo é que a xente intelixente está chea de dúbidas.

   Moitos comerciantes que acuden ós colexios fan “o libro con bicho”; se lle compran uns corenta exemplares tráenlle ó autor para que fale cos nenos.

   Ler é falar con Deus. Someter o seu dictado a nosa subxectividade.    Borges díxolle a Ernesto Sábato: “Deus é a máxima creación da literatura fantástica”.  Machado cría que o que fala só agarda poder facelo algún día coa divindade.

   Os sete sabios gregos mandaron inscribir no frontispicio de Delfos “Coñécete a ti mesmo”.  É precisamente a lectura a que levanta o veo que nos impedía saber máis de nós.  “A lectura ou é subxectiva ou non vale para nada”.

   Serve para formar cidadáns con rebeldía para combatelo mundo. “Ler xornais deportivos só te conduce á Presidencia do Goberno”. “Na dictadura argentina prohibiron O Principiño, cando está á beira do cursi”.

   “Para as lecturas infantís sempre buscan humor e personaxes sinxelos e triunfadores. Escenarios comúns e ausencia de descripcións. Por que non a Metamorfose de Kafka? Gústalles Geronimo Stilton pero iso é comer Donuts a cotío”.   “Tódolos libros deberían ser ilustrados; incluso a guía de teléfonos para verlle o careto á xente”. 

   Imos anticipando o que lle pasará ós personaxes segundo a nosa formación e experiencia vital. Se se confirma prodúcenos satisfacción e gozo. Se hai desconcerto non é frustrante.

   “Coa vellez releo máis. Xa non te acordas de nada. É un disparate opinar dun libro ou película que viches só unha vez”.