*Presentación de A herba de namorar en Librería Numax
María do Cebreiro estivo acompañada de Ismael Ramos e Berta Dávila (10-X-2019)
*Fotografía de La Voz de Galicia
“A antoloxía
paréceme un xénero moi rancio e monumental; resistín canto puiden. Non me gusta
mirar atrás,non quería relerme e tiven que facelo. A memoria non existe, existe
o esquecemento”.
“Para mín a escrita
é disidencia. Disfrutei de perder o control no proceso de escribir poesía. Creo
na experimentación, hai que xogar, ir ós limites. Admiro o humor porque ser moi
solemne demostra pouca intelixencia”.
Confesa ter
aprendido tres cousas da poesía. “É fuxidía, como o amor. Canto máis a buscas
máis escapa. É unha sensación de romper augas cando chega e outras veces son
como pequenos abortiños”. En segundo
lugar, é contraria da violencia e a dominación. Crear o que non existía. E, por
último, non é un refuxio ou un abeiro senón un lugar á intemperie.
A herba de namorar é un libro novo e
vello ó mesmo tempo. Abre e cerra con poemas do primeiro libro, O estadio do espello. Pedín xogar a bico, verdade ou consecuencia
pero non me deixaron.
“Xoguei
moitas barallas, quería diversidade”. Tiña que haber cincuenta e de tódolos
libros.Ela prefería descartar máis.“Quedaría con cinco ou dez que me encantan
e son boísimos”. Cre que agora brillan máis “os eucaliptos”de Os Hemisferios. “A vaca” fala da
historia familiar.
Rescatou algún dos
seus poemas longos; “nalgún momento necesitei esa lonxitude porque precisaba
respostas; teñen un ton máis narrativo, son máis historias, xa non estou aí”.
No prólogo fala de anos perigosos. “Soa aos poemas de
Daniel Salgado”.Foi una expresión de Ismael Ramos, o editor. “O perigo é o que
nos forma e nos fai aprender. Pero agora a nivel vital cheguei a un lugar onde
quero estar. A escritura non é o máis importante do mundo. Non dou por feito
que vaia seguir escribindo. Libérame pensar así. Por agora é a miña maneira de
vivir”.
Lindo!!!
ResponderEliminar