Suso de Toro, o mito

*O escritor santiagués fala da súa obra literaria.

   Nos oitenta chamábanlle “Sucio de Toro” por esa etiqueta de realismo que se puxo de moda. “Non nos gustan os críticos porque traballan cun cacho de nós. Somos o lagarto que está a mudar a camisa. Estamos en risco, expoñendo o noso interior. O noso monstro é o ridículo”.

   Land Rober escribiuno nunha mesiña de camping. Aínda non construira o seu espazo.  “Fixen aparecer un morto nunha barra americana para buscar unha solución que interesase o lector”. Un diálogo de dous irmáns con feridas do pasado. Caín e Abel. A portada de Pepe Barro é unha chave inglesa. “Moi plástico e moi bruto”. Reflexa a estética industrial. A crítica foi hostil.

   O libro FM: a canción do Pirata quería reflectir o espíritu daquela época. Hoxe tería que titulalo Internet.   En 1990 escribiu Ambulancia por unha aposta. Tiña que facelo en quince días pero, como estaba en paro, animouse.“Disfrutei moitísimo”. A un dos rateiros chamoulle Petete collendo como referencia a un personaxe da televisión. Estaba namorado de Jim Thompson. “En España fixérase literatura policiaca que non me parecía convincente”.Non lle deron premio e,“aínda que doe facelo, melloreina”.Foi moi lida e o editor díxolle “a ver cando escribes unha de verdade”.

   Tic Tac ten referencias á Biblia, ós mitos…Como tiña problemas de estructura asesorouse buceando nos borradores de Cela. A sombra cazadora fala dun mundo moi mediatizado polos medios de comunicación.  É unha fábula arcaica herdeira dos comics franceses. Lembra a Hansel e Gretel,ó mito narcisista de Fausto, a Edipo e a Teseo.

 

   Calzados Lola é a historia dun incesto, un fillo morto…O pai aparece fugazmente. A nai, que se queda na casa,é a dona da historia. Suso inspirouse no Javier Bardem de Jamón, Jamón; o actor recoñece que lle gustou esa lectura.”Debeu ser a única vez que fixen un final feliz.” Foi a casa da súa nai para coller a atmósfera de Non Volvas.”Baseime na Serra do Barbanza”.

   A xénese de Trece Badaladas é o misterio e o sobrenatural.”Aínda non se vira aquí Expediente X”. Documéntase con encíclicas do Papa, veu O Exorcista… O espazo físico é Compostela, do que coñece o seu folclore e mitos. O pantasma que creou era o Mestre Mateo, blasfemo que se enfrontou á Igrexa, porque non se sabe onde está soterrado. Fausto. Hai un planteamento de defensa do feminino. Reflexiónase sobre o aceitamento da morte, evitar a loita agónica.

 

   Morgún é un achegamento ás epopeas celtas, sagas xermanas e aedos gregos. É unha literatura arcaica e repetitiva, feita para ser recitada. Hai menos verosimilitude, en favor dos mitos e a relixión.”Fixen un pastiche.A lgúns dos pasaxes me quedaron tan naif que me quedo pasmado”.

  O Home sen Nome fala e fala e non precisa que o escoiten.Suso investigou o que pasa en Santiago no 36.Hemeroteca, fontes orais e conversas con historiadores. Confeccionou un horario do ocorrido entre o dezasete e o vinteún de agosto.O concello,de maioría republicana, tiña unha lista cos nomes dos conspiradores. Abriu esta novela, que lle creou problemas e tensións, cunha cita fermosísima de Imperio Argentina: “El día que yo nací”.

   Cando buscaba argumentos para Sete palabras cavilou historias que xa sucederan. Fala da súa familia paterna.Fíxolle comprender porque fixera todo o anterior.“Quen son eu?”.