Orson Welles, artista proteico

Información obtida a partir da conferencia de Xosé Nogueira Otero
en Os Luns do Ateneo de Santiago.

   Artista poliédrico. Pero tamén no aspecto: Físico masivo e corpulento, barba, increíble voz… Unha actividade frenética e fulgurante de bulimia artística. Aos dezaseis anos xa traballou en Dublín como actor, debuxante e adaptador. Voltou a Estados Unidos coa ilusión de convertirse en actor. Pero tamén escribiu ensaios, facía publicidade…

   No 36,no medio da Gran Depresión, o productor John Houseman ofrécelle traballo como director teatral que subvencionaba o goberno.Atreveuse con Voodoo Macbeth, onde o protagonista é un negro de Haití. É un renovador. A menor das súas preocupacións sempre foi a fidelidade ós textos orixinais.Lle prohíben montar unha peza basada na obra dun comunista. Tim Robbins evocará esta situación en Abajo el telón. En Fausto illa ós personaxes con vestimentas negras. Desde 1938, coa compañía de teatro Mercury monta 50 espectáculos en dous anos.  

   O de Wisconsin rompe os códigos éticos na radio, medio que só tiña vinte anos de vida. Na CBS emprega efectos sonoros, incorpora a linguaxe xornalística… Un artista multimedia.  Para conseguir profundidade fai énfase nos silencios e bandas sonoras.

   A víspera de Halloween do 38 lembrarase como un fito na historia da radio.Adapta en directo La guerra de los mundos,novela de ciencia ficción de H.G. Wells. Conta co compositor Bernard Herrmann, que fará partituras para Hitchcock nos anos cincuenta. Tamén co recoñecido guionista Howard Koch que logo gañaría o Óscar por Casablanca.  Moitos oíntes tomaron por certa a retransmisión e creían que os marcianos invadiran a Terra. Welles viuse obrigado a convocar unha roda de prensa “Espero que se sintan aliviados”. Converteuse no wonder boy.

 

   Welles trata o cine como drama pero a pequena pantalla é conto e relato. Foi memorable a súa intervención televisiva no show de Dean Martin mentres recita o mercader de Venecia.

   Conseguía aportalle a súa personalidade os traballos nos que se mergullaba como actor. El tercer hombre parece asinada polo propio Welles, que xa era unha estrela internacional.  Empregaba eses cartos para seguir financiándose, sobre todo no seu periplo europeo.