Galicia é unha nasa

IX Edición de "Café con ..."
Organizado por Galantiqua y Mareiras Espacio de Arte
en el AC Palacio del Carmen

   Monterroso aporta solemnidade. O seu don. As perfomances xurden desde a II Guerra en Estados Unidos e se consagran co Movemento Fluxus. O que interesa é a interacción entre autor e público. É moi teatral, de posta en escena. Todas as artes poden coincidir e ninguna é inferior ás demais. A Escola Bauhaus enfatiza os obradoiros textiles e de marionetas.Non interesa o acto senón o proceso de execución. Hai espectadores que non están cómodos á expectativa, sen coñecer cando chega o fin.Poden tratar temas sensibles que violenten a nosa carga atávica.

   A artista sarda Mónica Mura síntese libre coas performances. “Podo estar triste,alegre, caerse algo…¡É como a vida mesma!”.Afincada en Compostela, sorprendeulle o sincretismo de santos con meigas.  A primeira vez que viu un hórreo pensou que era unha tumba familiar. “Os cruceiros en principio me molestaban,lles collín cariño e logo me pasaron desapercibidos”.  Enganchouse á terra onde a chuvia se mestura co pole, ás olas da Lanzada. Os castros lémbranlles os nuraghes.E as figas de azabache non son moi distintas das de coral vermello de Alghero.

 

   Rafa Quintía é rotundo. “Falar de pobos primitivos debería estar penado”. A tradición flue. Non é un fósil.É un bricolaxe, como os mitos de Lévi-Strauss. Hai que verse reflectido nos outros. Os bereberes do Atlas fan filloas e empanada, tocan o pandeiro e a gaita; e por si fose pouco, colgan trísceles nas portas e teñen dolmens,mámoas e petroglifos.  “Os galegos somos raros, peculiares e fronteirizos. Os que non saben si subimos ou baixamos son os demais. Facemos un análise DAFO en décimas de segundo”. Respondemos cunha pregunta para obter máis información.Somos un pobo que da o primeiro bico a carón dun cemiterio, que fala dos desaparecidos… Aquí o home vai vivir a parroquia da muller,que é a dona da facenda e soe ser, a diferencia de Euskadi, a que herda. “Todos vimos da aldea e o que di que non, peor para el”.

 

   Soledad Felloza sabe que as paisanas falan máis a gusto na cociña, “recuncho sagrado onde falan co corazón na man”.Escoita lendas de ninfas ou de Poemana, deusa dos cabalos. “A queimada é maravillosa, aínda que sexa un invento de hai cincuenta anos”. Ía levar ovos a Santa Clara pero o conxuro milagreiro conseguiu que non chovera pinga algunha nas dúas semanas do Festival Atlántica. A uruguaia teno claro; “cambiarei de marido, de Galicia non”.